Waarom streven naar tijdswinst vaak tijdsverlies is.
We hebben vaak haast. Je staat op en bent aan de late kant; je douchet snel, je maakt je ontbijt klaar en vliegt de deur uit. In de trein neem je nog snel wat werk door, of je doet een telefoontje, of je checkt je email. Als je op een station in het spitsuur om je heen kijkt, lijkt bijna iedereen haast te hebben.
We haasten ons, maar waarheen? Je kunt het idee hebben: “Ik doe nog even dit, nog even snel dat, dan is het maar klaar. En dan mag ik ontspannen”, en ondertussen ben je steeds haastig. Ondertussen ben je niet hier, maar ben je gericht op de toekomst.
Wanneer komt het moment van ontspanning? Ooit zag ik een poster met de volgende vraag: Waarom zo’n haast? Weet jij wanneer je werk klaar is? Ik realiseerde me toen ik dat las, dat er inderdaad altijd werk te doen is. Er zijn altijd dingen niet klaar, dingen die voorbereid kunnen worden.
De meeste doelijstjes raken nooit leeg. Met hetzelfde tempo (of soms lijkt het wel sneller ;-( ) komen er onderaan het doelijstje weer taken bij. Je hebt de afwas gedaan, je zet koffie en er komt weer nieuwe afwas bij.
Dus dan maar altijd doorgaan? Als je pas echt mag ontspannen als het werk gedaan is, dan komt dat moment nooit.
Wat is het probleem? Je hebt steeds het gevoel tijd tekort te komen, je haast je, je doet je best om zo snel mogelijk te zijn. Je denkt vast na over wat je straks doet, hierna: je leeft in de toekomst. Soms maakt dat je ook extra onhandig, of verstrooid. Je vergeet iets waardoor je opnieuw de trap op moet, je staat buiten en realiseert je dat je agenda nog binnen ligt.
2 minuten winst. Vervolgens kom je op je werk en hebt een half uur gestresst. Maar je bent 2 minuten eerder dan wanneer je je niet gehaast had. Dus …. die tijd heb je gewonnen!
Maar is het wel echt winst? Hoe was dat halve uur waarin je haastig bezig was? Heb je meegekregen dat de krokussen bloeien, dat de zon schijnt, heb je de temperatuur gevoeld? Heb je echt contact gemaakt met iemand die je tegenkwam? Ben je er bij geweest? Heb je geleefd die 30 minuten? Of heb je die 30 minuten eigenlijk verloren?
Ook zonder haast gaat een dag snel voorbij (een uitspraak van dichter Bergman, pseudoniem van Aart Kok).
Een voorbeeld. Ooit ging ik met vrienden een dagje naar de Efteling. Ik zat met een stel in een aftands eendje, dat niet harder ging dan 90 per uur. In die tijd mocht je maximaal 100 per uur, en in de andere auto, een snelle Volkswagen, zat iemand die graag hard wilde rijden (ik denk dat hij 110 reed). We gingen tegelijk weg, wij tuften in de rechterbaan, en de anderen reden snel weg. Toen wij ruime tijd later aankwamen op de parkeerplaats van de Efteling, zagen wij hen net uit hun auto stappen. Ik denk dat ze 3-4 minuten eerder waren.
De echte prijs die je betaalt is je leven. Door je te haasten heb je enerzijds meer kans op ongelukken, vergissingen, oppervlakkige contacten met anderen, aandachtsloos de dingen doen; aan de andere kant loop je misschien ook het een en ander mis in het hier en nu.
Dit moment is je leven. Nu, terwijl je je klaarmaakt om ergens heen te gaan, dit is je leven! Mis het niet.
Stap uit de je rond tredmolen waarin rent. Maak bewust de keuze om uit dit haasten en jagen te stappen en keer terug naar dit moment. Neem je voor ook dit moment, dit gewone moment, er volledig bij te zijn.
TIP: Wat te doen als je merkt dat je jachtig bent. Neem een moment (een tel – het duurt echt niet lang) rust, breng je aandacht naar de adem, voel je lichaam, proef de smaak in je mond, hoor wat er te horen valt, constateer de spanning in je lichaam: waar voel je die, hoe voelt die? Constateer de gedachten die er zijn. Merk dit alles op met een zachte aandacht. Richt dan je aandacht weer op je bezigheden. Wees zo bewust mogelijk aanwezig bij dit moment.
When in a hurry go slow.
CC BY-NC-ND © 2015 Hende Bauer/Centrum voor Mindfulness Den Haag, alle rechten voorbehouden.
ALS JE WILT KUN JE DIT ARTIKEL GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, WEBPAGINA OF NIEUWSBRIEF als je deze tekst erbij zet, met een werkende link naar de website:
“CC BY-NC-ND © 2015 Hende Bauer van het Centrum voor Mindfulness Den Haag, www.centrummindfulness.nl”
[nbformulier]