“The ability to aks questions is the greatest resource in learning the truth.”
Carl Jung)
Wat heb je er nou eigenlijk aan?
Waarom doe je dit?
Wat levert het je op?
Dat is de vraag die ik zo vaak krijg als ik mensen vertel over mijn mindfulness- en zenbeoefening. Als ik weer eens op retraite ga. Als ik een collega psychotherapeut tegen kom die (nog) niet met mindfulness bezig is. En ook heel vaak van mensen die overwegen een training bij me te volgen.
Vaak val ik dan een beetje stil. Ik ben hier nu 19 jaar intensief mee bezig, en ik stel mezelf de vraag niet meer zo vaak. Het is gewoon iets dat ik doe.
Maar … dat is natuurlijk niet helemaal waar.
Laat ik proberen een antwoord te geven.
Het is op de afdeling oogziekten op het Westeinde Ziekenhuis. Ik was er op verdenking van (beginnend) glaucoom. Een nare ziekte waar bij je gezichtsveld geleidelijk inkrimpt.
Ik zat te kijken naar een beeldscherm waar op steeds heel verschillende plekken (boven, onder, links rechts, centraal een groter of kleiner lichtje aan ging (of niet). Steeds als ik zo’n lichtje zag, moest ik op een knop drukken, en als ik geen lichtje zag, niet.
Ik voelde me wel wat gespannen, en deze test deed ik voor het eerst. Soms was ik onzeker. Niks gezien, zou het …?
Na afloop zei de verpleegkundige dat ik een uitzonderlijke hoge score had (ik had bijna alles goed). Dus mijn ogen waren goed. Maar dat niet alleen, ook mijn concentratie. Want de meeste mensen houden hun aandacht er niet de hele tijd bij, en missen daardoor van die lichtflitsjes.
Dat zie ik als ‘bijvangst’ van mijn meditatiebeoefening.
Toen ik begon met mediteren, deed ik dat omdat ik vaak gestresst was, gespannen schouders had, en veel zelfkritiek.
Daar hielp het bij.
Later merkte ik dat ik me veel bewuster werd van mijn pijn, mijn angsten, mijn behoeftes. Dat vond ik waardevol.
Later merkte ik dat ik me veel makkelijker kon openen voor mooie dingen, en meer kon genieten.
En soms merk ik dus dat mijn concentratie is verbeterd.
Oh ja, ik merkte het ook een keer bij een workshop boogschieten. Daarbij bleek dat je je aandacht niet vooral moest richten op je doel (wat logisch lijkt toch?) maar op jezelf. Je moest daar staan waar je was. Er helemaal zijn. En dan ontspannen, en alleen de spieren die je nodig hebt om de boog en de pijl vast te houden en te richten aan te spannen.
Dit bleek ik snel op te pikken.
Ook bij de Argentijnse tango werkt dit zo. In het moment zijn, je gedachten laten maar niet volgen, present zijn, niet vooruit denken maar je openen. Ook hierbij merkte ik dat mindfulness me hielp.
Denk nou niet, dat ik geweldig goed ben in al deze dingen, of in mindfulness – ik ben vaak genoeg suf, afwezig en slordig, en ben zeker geen goeroe.
Maar ik heb wel gemerkt dat het beoefenen van mindfulness veel vruchten afwerpt, ook op gebieden waar je het misschien niet verwacht.
Dus, als je er nog niet veel mee hebt gedaan: verdiep je erin, volg een workshop of een training!
Of, als je er al wel kennis mee hebt gemaakt: pak het op, pas het toe!
Als je hier hulp bij nodig hebt: we denken graag met je mee, dus mail of bel gerust.
To meditate with mindful breathing is to bring body and mind back to the present moment so that you do not miss your appointment with life.
(Thich Nhat Hanh)
Wil je Hende’s blog ook in je mailbox ontvangen? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief, je ontvangt dan ook de gratis mindfulness starterskit en kan meedoen aan gratis wekelijkse meditaties door Hende!
© 2021 Hende Bauer/Centrum voor Mindfulness Den Haag, alle rechten voorbehouden
ALS JE WILT KUN JE DIT ARTIKEL GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, WEBPAGINA OF NIEUWSBRIEF als je deze tekst erbij zet met een werkende link naar de website: “Door Hende Bauer van het Centrum voor Mindfulness Den Haag, www.centrummindfulness.nl.”