Wat? Nee! Moet ik daar op zitten?

“Dat ga ik echt niet doen hoor! Ik ben toch niet bij de Baghwan?”
Pieter keek me geschrokken aan.
Het was een ambtenaar, een jaar of 40, hij deed iets met computers.

Hij wilde het met me hebben over mindfulness. Hij had goede verhalen gehoord, en zijn huisarts had het hem aangeraden. Hij stond er wel voor open.
Hij ging op zoektocht naar een goede trainer. Zijn eerste station was bij een zenleraar. Zen was tenslotte net zoiets. Hij had een goed gesprek, maar toen hij de meditatieruimte zag, haakte hij toch af. Een Boeddhabeeld. Wierook. Meditatiematten,

En ja, meditatiekussens.

Uiteindelijk had hij een gesprek met mij. Ik had hem de meditatieruimte nog niet laten zien. Gelukkig ?

Ik herinnerde me dat ik jaren geleden, ik denk eind jaren 80 een keer ergens in Amsterdam op een kennismakingsavond was van iets dat ging over focussen en mediteren. Of zo. (Zelf ben ik begonnen met serieus mediteren in 2000, dus de avond in Amsterdam was ver daarvoor.) Ik herinner me het nog goed.

Een etage ergens achteraf in Amsterdam. De trainster liet me binnen in de woning die blijkbaar ook haar trainingsruimte was.

Er lag een kleed, er stond een lage tafel, en er lagen 12 witte dingen waarvan ik dacht dat het poefjes waren.

Maar dan heel laag.

Ongeveer 30 cm doorsnede.
10 cm hoog.

Ik dacht: Huh? Moet ik daar op zitten?

Wat is dit?

Hoe moet ik hier in hemelsnaam op zitten?

En ik verlangde hevig naar een gewone stoel.

Tot overmaat van ramp werd er ook niks over gezegd. Over hoe je zo’n ding moest ‘bestijgen’.
Niemand zag mijn ongemak.
Ik voelde me heel ongemakkelijk.
Iedereen leek het gewoon te vinden.

Tot op de dag van vandaag begrijp ik niet waarom je op zo’n meditatiekussen zou moeten zitten. Het is gewoon een hulpmiddel om op te zitten. Net als een stoel. Een bank.
Intussen ben ik een volleerd kussen-zitter. Intussen vind ik het prettig. Voor mij heeft het iets speciaals. Net even anders dan anders zitten. Dat helpt me bij het mediteren.
Aan de andere kant, op een stoel zitten kan iedereen. En ook op een stoel kun je stevig, rustig zitten, en mediteren. Mindfulness oefenen.
Het is maar net wat je prettig vindt. In het Oosten zijn mensen meer gewend om op de grond of op een laag kussen te zitten, in het Westen is het meestal een stoel.

Je kunt dan ook voor mindfulness en meditatie net zo goed op een stoel zitten, of op een kruk, als op een poef, of een meditatiekussen. Net wat je prettig vindt.

Uiteindelijk heb ik Pieter de meditatieruimte laten zien. Met matten en kussens. En ik heb er meteen bij gezegd dat je ook op een stoel kan zitten. Ik heb de stoelen laten zien. En uitgelegd dat het net is wat je zelf wil.
Mediteren een beetje speciaal maken kun je doen door een kussen te gebruiken. Je hebt een andere zitomgeving als je mediteert.

Of je maakt mediteren juist normaal door het op een stoel te doen. En dan neem je het wellicht ook makkelijker mee naar je gewone leven. Dat helpt je om aandacht te integreren in je dag, je werk, je thuis.

Ik ben benieuwd waar jij op zit? Wat is jouw ideale meditatie-omgeving?