Er waren eens 2 monniken op pelgrimage.
De een was een novice en net begonnen met zijn training, en zat vol vragen – de ander was al grijs en heel ervaren. Op een ochtend kwamen ze bij een rivier, waar een mooie jonge vrouw in een schitterend gewaad stond. De rivier was hier ondiep en doorwaadbaar, maar de jonge vrouw was bang haar kleding te verruineren in het water, en ze vroeg de mannen om hulp. Zonder aarzelen tilde de oude monnik haar op en droeg haar naar de overkant.
Hierna vervolgden zij hun weg, en tegen het vallen van de avond, kon de jonge monnik zich niet meer inhouden. Hij vroeg: “Hoe kon je dat nu doen? Wij hebben toch een eed afgelegd geen vrouwen aan te raken?” De oude monnik antwoordde: “Zo te horen heb je de vrouw de hele dag met je meegedragen – ik heb haar vanmorgen al aan de oever van de rivier achtergelaten.”
We hebben de neiging dingen op te blazen door onze houding en ons denken. Net als deze monnik hebben de meesten van ons de neiging om dingen vast te houden, vast te zetten, groter te maken.
Daardoor missen we een ook een hoop – ik stel me zo voor dat de monnik in het verhaal nauwelijks van het uitzicht tijdens hun tocht heeft kunnen genieten terwijl hij worstelde met de vraag wat hij vond van de acties van zijn oudere collega.
Dit is de werking van de geest in de doe-stand. Onze geest is dan analyserend, plannend, vergelijkend bezig, druk doende, en gefixeerd op hoe de dingen zouden moeten zijn in plaats van op hoe ze zijn. Ons denken is dan ook talig waarbij onze ideeen en gedachten de pure werkelijkheid versluieren.
Dit gebeurt vaak ook bij moeilijke momenten. Juist ook dan hebben we de neiging om weg te gaan uit dit moment. Dagdromen, imaginaire dialogen voeren, de film opnieuw afspelen, plannetjes maken, ons laten afleiden….
Willen we, ook op moeilijke momenten, adequaat op situaties kunnen reageren , dan moeten we erbij zijn: aanwezig zijn. Zo dichtbij mogelijk en zo volledig mogelijk. Dan heb je de grootste kans alle relevante informatie op te nemen; en om uit de vastgeroeste reactiepatronen los te komen.
Tegenwoordigheid van geest helpt:
– terugkeren naar dit moment,
– je openstellen voor het hele scala aan ervaringen, prettig en onprettig, nieuw en vertrouwd,
– erkennen wat er is,
– merken welke automatische neigingen op komen,
– de zintuiglijke kant van het moment helpt om erbij te zijn.
De voordelen zijn:
-Je traint je je vermogen om erbij te blijven in plaats van terug te deinzen voor je eigen ervaringen.
-Je neemt meer en onbevooroordeeld waar, zodat je tot weloverwogen gedrag kunt komen.
-Doordat je er echt bij bent, kun je het vervolgens weer makkelijker loslaten. Net als de oude monnik.
Je hoort een vogel zingen in een stille avond: opeens hoor je hem, je luistert alert en bent erbij … en dan houdt de vogel op. Het geluid is voorbij. Er blijft een herinnering. Wat nou als je onprettige ervaringen precies zo zou kunnen meemaken?
Kijk slechts zelden naar de top van je levensberg maar geniet bij elke stap van het uitzicht (Harold Melchart)
CC BY-NC-ND © 2014 Hende Bauer/Centrum voor Mindfulness Den Haag, alle rechten voorbehouden.
ALS JE WILT KUN JE DIT ARTIKEL GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, WEBPAGINA OF NIEUWSBRIEF als je deze tekst erbij zet, met een werkende link naar de website:
“CC BY-NC-ND © 2014 Hende Bauer van het Centrum voor Mindfulness Den Haag, www.centrummindfulness.nl”
Je kunt je abonneren op mijn nieuwsbrief Mindfuel.
Dan ontvang je elk nieuw artikel meteen in je mailbox.
Bovendien ontvang je de Mindfulness starterskit, bestaande uit een mini-eBook en audio- oefening,waarmee je zelf aan de slag kan.
[nbformulier]