Zojuist vroeg ik me af: Wat zal ik eens schrijven?
En verschillende dingen kwamen bij me op – maar wat me het meeste naar voren kwam was een vraag die ik vaak krijg van cursisten: hoe moet ik tijd maken voor mindfulness? Ik heb zo weinig tijd!
Meteen kwam bij me op: het hoeft helemaal niet zo veel tijd te kosten. Met flintertjes tijd kun je al mindful zijn.
Op dat moment bedacht ik me ook: laat ik zelf een klein momentje nemen.
Hoe ik dat deed?
Ik bracht de aandacht naar mijn lijf. Ik voelde mijn schouders opgetrokken zijn, en mezelf voorover leunen richting mijn beeldscherm.
Ik was me vlak daarvoor helemaal niet bewust van die schouders en het voorover hellen.
Ik ontspan mijn schouders en ga rechtop zitten.
Ik voel mijn billen op de bureaustoel.
Ik adem een paar keer rustig adem.
En nu zit ik weer te typen, maar een stuk ontspannener.
Zo eenvoudig kan het zijn.
Tegelijkertijd moet ik denken aan de uitspraak van Jon Kabat-Zinn. Simple? Yes. Easy? NO!
Het is best lastig.
Het helpt als je jezelf traint om te vertragen.
Om je aandacht in het moment te brengen.
Als je je oefent om je bewust te zijn van je lijf. Van je adem.
Als je zonder oordelen kunt waarnemen wat er in je omgaat.
En dat vraagt dan weer oefening.
Wat ook een uitdaging is, is om het je te herinneren. Om terwijl je zit te werken, of te praten, of TV te kijken, eraan te denken: Oh ja. Laat ik aandacht aan mezelf geven.
Ook dat kun je leren.
Bijvoorbeeld in een mindfulnesstraining natuurlijk.
En je kunt ook nu gelijk oefenen met de volgende micro-oefening:
1 Stop.
2 Neem nu even de tijd.
3 Voel je lijf. Wees je bewust van je houding.
4 Ontspan zo nodig een deel van je lijf.
5 Voel je adem.
Ik sluit af met een uitspraak van Ronald Siegel. Ik ontmoette hem op een bijscholing een paar jaar geleden en vroeg hem zijn boek te signeren. Dit is wat hij opschreef:
May you have many mindful moments
Hier zie je mij met Ronald Siegel.
Als toetje een gedicht waar ik opeens aan moest denken:
IMPASSE
Martinus Nijhoff
Wij stonden in de keuken, zij en ik.
Ik dacht al dagen lang: vraag het vandaag.
Maar omdat ik mij schaamde voor mijn vraag
wachtte ik het onbewaakte ogenblik.
Maar nu, haar bezig ziend in haar bedrijf,
en de kans hebbend die ik hebben wou
dat zij onvoorbereid antwoorden zou,
vroeg ik: waarover wil je dat ik schrijf?
Juist vangt de fluitketel te fluiten aan,
haar hullend in een wolk die opwaarts schiet
naar de glycine door het tuimelraam.
Dan antwoordt zij, terwijl zij langzaamaan
druppelend water op de koffie giet
en zich de geur verbreidt: ik weet het niet.
CC BY-NC-ND © 2017 Hende Bauer/Centrum voor Mindfulness Den Haag, alle rechten voorbehouden.
ALS JE WILT KUN JE DIT ARTIKEL GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, WEBPAGINA OF NIEUWSBRIEF als je deze tekst erbij zet, met een werkende link naar de website:
“CC BY-NC-ND © 2019 Hende Bauer van het Centrum voor Mindfulness Den Haag, www.centrummindfulness.nl”